ZO MAAR EEN GEWONE DAG ??????

Het is zondagmorgen 07.30 uur wanneer ik het bed verlaat, de signalen van m'n meisie, grommend haar eigen dekbed goed over haar heen trekkende, duiden erop dat de eerste uren van deze dag vermoedelijk alleen voor mij zijn. Ik vind het niet erg en ga lekker wat rondlopen op het vrij gekomen strand door de lage waterstand. Geweldig al dat hout op het strand, zijn gewoon ook hele bomen. Hoe verder ik van het strand loop dester drassiger het wordt, bij elke stap zie je van die hele kleine kreeftjes en krabbetjes weg schieten als de schaduw van mijn schoen op de grond is vlak voordat in m'n schoen neerzet. Ik kan met m'n crocks niet naar het eilandje komen, ik heb daar twee grote eagles zien 'landen' Opeens zie ik er een wegvliegen en daardoor de tweede zitten. Wat een geweldige 'vliegmachines' zoals deze dansen op de themieken het is een pracht om te zien. De tweede verlaat nu ook het eiland om dat iemand met een hond wel bij het eiland kan komen, jammer ik ga maar terug naar de camper. Het is ondertussen al over tienen ik moet nu met gevaar voor eigen leven haar nu gaan wakker maken omdat we voor 11.00 uur van de campground moeten zijn. Dus als eerste laat ik de koelkastdeur een paar keer dichtvallen en zet de fluitketel wat harder neer op het fornuis waarvan ik de elektrische ontsteker wel 10 keer indruk en ja hoor het dekbed komt overeind. Met het ontbijt in de handen zeg ik dat het half elf is. Ze lepelt haar yochurtje met vers fruit naar binnen in een nieuwe nederlands record, doucht en aangekleed verlaten we precies om 11.00 uur de campground. De auto zit FULL met benzine en boodschappen dus we kunnen gewoon op ons gemakkie rijden naar Nanaimo zo'n 50km verder zuidwaards. In de boekjes staat dat the boardwalk in Waterfront een van de grootste is van Vancouver Island. Nanaimo is ook de een na grootste stad van het Island en wij hebben er geen kaartje van kunnen scoren. Met de tomtom en stadcentrum hopen we in de buurt te komen en dat is gelukt. We parkeren de camper maar op een parkeerplaats van een grote supermark, we mogen hier maar 2 uur staan. En dan herken ik een hoog appartementen gebouw van een foto uit een folder. Vlak achter de supermarkt begint the boardwalk, wat een mazzel. De haven ligt helemaal vol gepropt en wanneer we allemaal kraampjes zien blijkt er een soort Hiswa te zijn. Edith slentert lekker langs de kraampjes en ik hang heerlijk over de railing naar de boten maar ook vooral de mensen te kijken. Aan het einde is the harbour airstation en in de verte liggen grote schepen voor anker, op de terug tocht nemen we een lekker ijsje en wurmen ons door de enorme menigte door richting de camper. We stellen de tomtom in naar de nieuwe campground LIVING FOREST, Oceanside camprground & RV-park, het is maar 6km verderop. Als we ons aangemeld hebben krijgen we een oceanside plek 134. Het is een machtig mooie campside, we parkeren de camper en sluiten alles weer aan, we verplaatsen de campingtafel en kijken nu uit over een groot gedeelte drooggevallen Straint of Georgia met in de verte wel 6 hele grote zeeschepen die wachten om geladen te worden met boomstammen welke in grote velden vlak voor ons liggen. Het water begint al weer op te komen, met de verrekijker speurt Edith naar beesten, maar het is gebleven bij eagles, kleinde vogeltjes die komen bedelen en een konijn. Maar de stilte en het uitzicht is super. Het was op het opstaan van Edith na eignelijk een 'gewone vakantiedag' Nu zitten we samen buiten Edith met haar digitale boek en ik met de komputer. Morgen gaan we weer een 50km zuidelijker naar Cowichan of Duncan het land van de Totempalen, tot morgen.......