Als je er bent dan begint het pas......

Hallo vrienden & vriendinnen, wij zijn alweer een tijdje onderweg met onze "zomervakantie" wat inhoud dat wij dinsdag via schiphol zijn vertrokken naar Vancouver en vandaag (woendag) aan boord zijn gegaan van het cruiseschip MS Volendam (Holland America Lijn) Vanaf vandaag zijn we een week aan boord en bezoeken we 3 plaatsen in Alaska en wanneer we in Vancouver weer van boord gaan halen we een camper op en gaan we op ons gemak een beetje rond trekken in de buurt van Vancouver en Vancouver eiland en hopen mooie natuur en bijzondere dieren aan te treffen.
Maar laat ik maar bij het begin beginnen, ons standpunt is 'maakt niet uit hoe laat je vliegt, de vakantie begint op Schiphol' Edith heeft in de morgen nog mijn tas ingepakt en nog wat dingetjes geregeld en heeft mij toen opgepikt op de zaak waarna Rincke ons om 12.00 afzet op Schiphol, dus...... hier begint nu echt onze vakantie, de vlucht (18.30 uur) staat nog niet eens op de schermen, dan eerst maar even rond lopen en een koffie scoren. En dan is daar eindelijkde de verlossing: Balie 32, ja wel de aller laatste, wanneer we eindelijk weer aan de andere kant van Schiphol zijn is het daar nog erg donker en stil 'niet iedereen is er vroeg bij' zeg ik nog tegen Edith welke ook zo
juist een diepe zucht uitblaasd en vrolijk mededeeld dat we pas om 14.30 uur kunnen inschecken wat inhoud dat we nog 3 uur ons moeten vermaken VOOR de douane!! Dwalende met onze koffers en rugtassen komen we in alle hoeken van de gebouwen, ja zelfs op het dak waar 'ouwe mannetjes' met een pen en een schriftje, verrekijker en of fototoestel zich op staan te winden bij het zien van een vliegtuig?? Moest gelijk even aan vriend Kees vdW te K. denken, je tuin is nu toch al klaar en je kan natuurlijk je klein kinderen meenemen, ze kunnen niet weglopen en...je kan ze toch niet horen in de herrie, hahaha. Rond 14.00 uur wil Edith alweer naar de beneden om vermoedelijk vooraan te staan in een rij welke er vermoedelijk niet is, gemoeds rustend zeg ik 'tuuuurlijk schat'en ik volg haar. Precies op tijd gaat het beginnen en lopen we naar de douane, geheel automatisch passeren we poortjes die paspoort kontrole uitvoeren en de foto vergelijkt en zo komen we dan eindelijk in het shopping walhalla van de luchtjes, drank, rookartikelen, boekjes en fotospullen. Luchtje hoeft ze niet want dat is leuker met Jolanda & Cathy, drank & rookartikelen is
leuker met Johan & Gerard, 'oja en een sudoco boekje heb ik nog van de vorige keer en fotospullen die heb je toch?' Blijft over dat we dan maar wat gaan eten en ACHTER de douane nu ook nog moeten wachten voor dat de gate open gaat (17.00) Bij de gate aangekomen is er zelfs nog geen vliegtuig, eenmaal geparkeerd 'vliegen'we door een body-scan en voor dat we het weten 'zitten' we in het vliegtuig, nouja.... ZITTEN??? Het kan natuurlijk weer aan twee dingen liggen of onze omvang is zo toegenomen of de stoelen zijn wat kleiner en zo blij als een kind dat ik was met een raamplaatsje, had ik met een paar seconden al door dat dit geen vlucht gaat worden in een ontspannen slapende houding, ik zit precies tussen twee raampjes in met m'n schouder, of te wel ik hang over links waarbij de leuningen (zonder m'n veiligheidsriem) mij al stevig op de plaats houden en dat zo'n kleine 10 uur lang!! De dag heeft nu al zo'n kleine 30 uur geduurd wanneer we eindelijk op onze hotelkamer zitten, daar was gelukkig helemaal niets mis mee!! Opeens wordt ik uit m'n coma gewekt door een onbekend geluid, zal toch niet al de wekker zijn, hoe krijg ik dat ding uit en opeens: 'met Edith' t'is de assistent dokter uit Purmerend die even kwam zeggen dat er niets aan de hand was met het onderzoek en ons een fijne vakantie wenste in Canada, heeft vermoedelijk in haar berekening de van het tijdsverschil de andere kant op gerekend, bij ons was het 02.13 op de wekker!! Maar goed we zijn er, het is mooi weer en we slenteren een paar uurtjes door Vancouver. Na het uitschecken in het hotel gaan we per taxi naar het
cruiseschip, met veel plezier zijn we nog ESTA people gemaakt anders mogen we Alaska (USA) niet binnen en zijn we de douane gepasseerd waar we veel lol hadden met de mannen. Aan boord ook weer allemaal vrolijke mensen en een mooie hut. Wanneer ik dit bericht schrijf ligt m'n schatje weer een bos om te zagen en zijn we al weer ruim 6 uurtjes onderweg naar Juneau waar we overmorgen aankomen.
Tot morgen...